Goede morgen!
Uitstekend geslapen mag ik wel zeggen! Ik werd wel een paar keer opgeschrikt door de langzaam draaiende diesel in mijn slaapkamer, hetgeen natuurlijk geen probleem zou moeten zijn, daar ik dat bij mijn vorige werkgever vrijwel altijd moest doen, waren het niet dat deze diesel nogal onregelmatig liep en zo nu en dan, naar het leek, dreigde af te slaan. Gelukkig had ik oordopjes mee en heb deze dan ook maar ingezet.

Het was licht in de kamer, ik hoorde de vogels fluiten en was klaar wakker. Een blik op mijn horloge leerde mij dat het “al” acht uur was, dus opgestaan, douche genomen, ontbijt genuttigd, hoofdstuk gelezen, foto genomen en aan dit stukje begonnen. Veel te vroeg natuurlijk, want de dag is net pas begonnen en dan ben je natuurlijk rijkelijk vroeg voor een relaas van de dag. In ieder geval is hier dan die foto waarover ik het had!

Rond tien uur was iedereen klaar om aan een voorzichtige wandeling te beginnen en zijn we naar beneden gelopen alwaar mijn auto was geparkeerd en waarin rugzakken, stokken en bergschoenen waren opgeslagen. Nu had ik al een paar keer een fanfare horen spelen en toen we beneden kwamen werd duidelijk waar dit voor was. Voor het kapelletje die nabij de parkeerplaats was gesitueerd was een hele delegatie/processie aanwezig compleet met fanfare, schutterij, notabele van het dorp en natuurlijk de pastoor met aanhang. Een aantal meisjes die geheel in het wit gekleed waren deed Henriëtte vermoeden dat het om “De eerste communie” ging.

Nadat de hele stoet weer richting het dorp was vertrokken, trokken wij onze schoenen aan en liepen richting de receptie. Alhier kreeg ik een hele stapel gratis boekjes en wandelkaarten. Terwijl we er toch waren heb ik nogmaals geprobeerd of ik mijn auto ook bij/in de buurt van het appartement mocht parkeren, maar helaas ook dat is wederom niet gelukt. Eigenlijk ben ik wel een beetje teleurgesteld in de gang van zaken. Als je een appartement van 6 personen huurt, dan kan je er toch een beetje vanuit gaan dat er twee auto’s bij komen. Maar nee, alleen de acht en tien persoons appartementen hebben twee parkeerplaatsen. Volgende keer voor deze gaan dus!

We besloten om tegenover het appartement de bergen in te lopen en te kijken hoever we zouden komen. In eerste instantie was het een grindweg, maar al snel was het mogelijk een klein steil paadje te volgen richting de top.

Na ongeveer een uur klimmen bereikte we het tussenstation van de Zell am See express. Deze was splinternieuw en geheel verlaten. De toiletten waren tot mijn verbazing open al was er geen elektriciteit en stromend water. Van daar uit hebben we op verzoek van Larissa weer een pad naar beneden genomen, waarover een oude man die ook bij het station was aangekomen nog een negatief reisadvies uit sprak. In zijn ogen was het pad veel te smal en steil. Wij hebben vriendelijk zijn advies in de wind geslagen en toch dat pad naar beneden genomen. Ja, het was smal, maar niet smaller dan anders en ja het liep steil, maar niet steiler dan anders. Vermoedelijk zag hij in ons ongeoefende wandelaars!

Binnen een half uur waren we weer beneden in het dorp en weer een kwartier later waren we bij de auto en toen nog tien minuten naar boven klimmen naar het appartement.

Rond een uur of drie begon het weer te betrekken en er werden klappen van onweer gehoord. Echt regen is er niet geweest, al koelde het wel snel af buiten. Het was overigens prima toeven op het balkon.

Redelijk laat werd er gegeten en zeer vroeg lag iedereen in de veren.