Net als gisteren was mijn eerste kennismaking met de nieuwe dag het gekletter van de regen op het dak raam die nu door de ervaring met in regenen van de vorige dag op een heel klein kiertje stond.

Tot mijn verbazing had ik het nu tot kwart voor negen uit gehouden.  Beneden aangekomen was alleen Milou van de partij. Middels een korte ondervraging bleek Thijs weer naar boven verdwenen te zijn.

Er was een vergadering nodig om uit te zoeken wat er zouden gaan doen nu het weer zo lelijk gevonden werd. Besloten werd om te gaan wandelen nabij de Franse grens.

In den middag zijn we afgereisd naar de wandel locatie alwaar de regen een dusdanige intensiteit had dat Jet en ik besloten om af te zien van deze festiviteit. Ook Folkert, die later in de middag richting huis zou vertrekken per motor. De naam was al eerder gevallen, de Orval abdij. Deze bleek op zo’n 15km afstand te liggen dus zijn wij daar naar afgereden.

In Orval bleek het aardig druk, althans dat leek zo. Uiteindelijk was het in de abdij redelijk rustig en was de drukte meer in een restaurant dat bij nader inzien ook bij de abdij hoorde.

In de abdij werden we eerst getrakteerd met een film, in het Nederlands, in hoofdlijnen over de abdij een de katholieke stroming die gevolgd werd en een klein beetje over de brouwerij. Ook de wandeling over het abdij terrein was  qua beleving meer een ervarium met beeld dan een werkelijk bezoek aan een fabriek.

Het bezoek leidde ons door het, tijdens de beeldenstorm verwoeste klooster en ook door een museum met rekwisieten van het oude klooster en een kijkje in de kapel.

Na het bezoek zijn we terug gereden naar het huisje alwaar bleek dat we de eerste waren. Helaas hadden wij geen sleutel bij ons, maar “gelukkig” bleek de nood deur niet op slot, dus konden wij binnen wachten op de terug kerende wandelaar.

Des avonds hebben we de pizzeria in het nabij gelegen dorpje Libramont bezocht. Jet ging voor de “Pizza d’Orval” een pizza die rijkelijk belegd was met kaas, dat gemaakt was in de abdij Orval alwaar ook het gelijknamige bier vandaan komt. Ik besloot voor een gesloten pizza te gaan vergezeld door een goed glas Orval, ter compensatie. De toespijs bleek niet bij iedereen in de smaak te vallen. Ik had een Tiramisu, maar dat bleek meteen de laatste, zodat een aantal kozen voor de crème brulee. Deze bleek iets te lang genoten te hebben van de door de kok gebruikte gasbrander en was dus aardig verbrand. Hierop volgde een verhitte discussie, eerst met de bediening en later ook met de kok die geheel in het Frans ging. Daar niemand van ons echt Frans spreekt, ging dit gesprek dus ook niet echt van een leien dakje. Uiteindelijk gooide de kok de handdoek in de ring en gaf in keurig Engels aan dat er niet betaald hoefde te worden voor het toetje. Ik dacht dat de arrogantie onder de Walloniërs  aardig was verdwenen, maar dit heerschap heeft me op andere gedachten hierover gebracht. Vermoedelijk spreekt men daar ook stiekem Nederlands …….

Onze verdieping van het huis was uitgerust met een badkamer van 5 bij 6m waarin een bubbelbad was geplaatst. Deze hebben wij na het bezoek aan de pizzeria getest en toen we rond elven beneden kwamen was vrijwel iedereen naar bed verdwenen.  Samen met Roel en Thijs junior zijn we nog blijven zitten tot iets na twaalven.