Larissa had een onderzoek gedaan naar mooie wandelingen in de omgeving en daarbij was haar oog gevallen op een wandeling vanuit het plaatsje Vex dat om zo’n 10 minuten verwijderd is van Veysonnaz.

De wandeling zou ons met zo’n hoogteverschil van 500m langs de berghelling leiden en bij het keerpunt een bezoek aan een warmwaterbron verschaffen.

Luke mijn kleinzoon zou meegaan. Dit verbaasde mij, daar twee dagen eerder een wandeling van zo’n 7km met kleine wisselingen in hoogte veel te hoog gegrepen bleek. Hij was er toen al na zo’n 2 km klaar mee en is toen door zijn vader opgehaald. Dit keer kon hiervan geen spraken zijn, want we gingen met twee auto’s naar Vex.

In Vex zouden we parkeren nabij een laadpaal. Helaas was het betaald parkeren en parkmobiel werkt hier niet en de automaat slikt alleen hele franken, die we in het geheel nog niet hadden. Alles gaat tegenwoordig elektronisch, toch?

Na wat heen en weer rijden door het dorp heeft Sabine uiteindelijk de wandeling naar een bank ondernomen en met vele briefjes van 10 frank (die de automaat ook niet slikt) is ze daarmee weer een café binnen gelopen en een van die biljetten weer gewisseld voor twee vijf frank munten. Hier was de automaat wel gecharmeerd, dus de betaling was een feit.

Het pad leidde ons in eerste instantie langs een drukke weg, maar gelukkig werd daar snel van afgeweken en werd het een spoor door hoge begroeiing. Aldaar kwam mij een vriendelijk dame tegemoet die naast het “Bonjour” nog meer te melden had in het Frans.   Mijn Frans komt niet verder dan “Je ne parle pas Francais”  maar daar was de dame niet van onder de indruk, want deze schakelde dan ook meteen over in het Engels. Ze meldde me dat het pad verderop door een waterval behoorlijk was beschadigd en dat dat wellicht met een kind wat te hoog gegrepen zou zijn. Ik beloofde haar dat we geen risico zouden nemen en zo scheidde onze wegen wederom.

Na een aardig stuk lopen over kleine paadjes met steile afgronden kwamen we bij de bewuste waterval aan. Inderdaad was het pad wat glibberig en moesten er grote stappen genomen worden om met droge voeten de overkant te bereiken, hetgeen dus werd ondernomen.

De rest van de heenreis was weer een prima bewandelbaar pad en na zo’n anderhalf uur lopen bereikte wij het dal met daarin de rivier en de warm water bron.  Deze laatste klinkt serieuzer als dat die werkelijk is. Het water is ten opzichte van de waterval zeker warmer, maar als je deze niet eerst hebt gevoeld, dan is de bron half lauw te noemen. Luke ging daar natuurlijk in, nadat zijn schoenen en sokken waren uitgetrokken. Dit ging even goed, maar uiteindelijk viel hij en ging hij kopje onder. Gelukkig voor hem, had zijn moeder droge kleren en een handdoek meegenomen.

De weg ging weer in omgekeerde richting, via een ander pad terug naar Vex. Daar kwamen we uiteindelijk die zelfde rivier weer tegen en nu was het wel even een dingetje om deze zonder kleerscheuren en natte kleren over te steken. Ook dit keer ging het goed en konden we onze weg vervolgen. Daar, vermoedelijk, de natuur zeer teleurgesteld was, dat er niet eens natte voeten werden gehaald, werd de kraan van het hemelwater maat open gezet. De route werd steeds minder bossig, zodat steeds meer regen onze kleding bereikte. Op overmaat van “ramp” begaven de schoenen van Larissa het. In eerste instantie kwam de zool van haar linker schoen los. Daar we hier kunnen spreken van een halve zool, liet de zool van haar rechterschoen niet lang op zich wachten. Op deze kreupel schoenen liep zij vervolgens door, maar het restant had niet meer de slijtvastheid alwaar zij in eerste instantie op kon rekenen dus langzaam maar zeker liep ze uiteindelijk op haar sokken op het doorweekte pad en later asfalt.

Op het moment dat we de auto bereikte waren we niet echt doorweekt, maar van droge kleding was ook geen sprake meer.

Bij aankomst bij het chalet werd het snel weer droog en was er zelfs weer sprake van een strakblauwe lucht en zocht ik uiteindelijk naar een stukkie schaduw, want het snel warm in het zonnetje.