Vandaag zouden we niet naar een bergtop gaan lopen, maar het panoramapad gaan volgen. Dit klinkt natuurlijk als dat er niet geklommen wordt, maar helaas, om bij dat panoramapad te komen, moesten we wel zo’n kilometer klimmen.

Het zou een warme dag worden, dus zijn we vroeg vertrokken. Oftewel, we zijn net als de andere dagen ergens na elf uur vertrokken. Na een mooi pad langs de rivier en een stuk door een bos in het dal ging het kort daarna straf omhoog en moesten vervolgens wel een stuk over asfalt lopen. Uiteindelijk leidde het pad de bergen in en liepen we in eerste instantie door een weiland en later over een grindpad afgewisseld met stukken door het bos.  Op het punt dat ik even van het uitzicht stond te genieten, werd ik teruggeroepen met de Pentax en Macrolens. Een sprinkhaan was bezig met de beklimming van een bergschoen van Henriëtte en het beestje had dusdanig afmeting dat deze even op de fotogevoelige chip moest worden vastgelegd.

Het pad ging redelijk stijl omhoog en na ongeveer anderhalf uur lopen vlakte deze eindelijk een beetje uit. Inmiddels liepen we langs de bergrand in de richting van Adelboden. Dit pad zou uiteindelijk uitkomen bij het “Dal” station van de kabelbaan die we twee dagen eerder hadden gebruikt. Daar het van die plaats uit een heel stuk teruglopen is  (11km) hebben we toch maar eerder een pad richting het dal genomen. Het was inmiddels heel erg warm en er werd dan ook even verkoeling gezocht bij iedere drinkbak voor het vee die we tegenkwamen.

Helaas zorgde de verkorte wandeling voor een heel stuk asfalt weg dat we moesten volgen, maar we hadden een schitterend uitzicht en liepen tussen de weilanden waar heel wat bedrijvigheid was. Er werd gemaaid, gekeerd, geharkt en uiteindelijk opgeveegd en naar de nodige opslag gebracht alwaar het met een soort stofzuiger naar de hooizolder werd geblazen.

Tijdens de wandeling was ook de flora erg mooi en was voorzien van het nodige vliegende gebeuren, al zaten daar heel wat stekende varianten tussen, dus straf doorlopen was hier en daar geboden om de vervelende fauna te ontlopen. Zie hieronder twee afbeeldingen van de niet vervelende fauna.

Na een lange afdaling kwamen we weer bij de rivier in het dal uit die ons naar de camping zou leiden. Even zo goed hadden we van daar uit nog wel anderhalf uur wandelen voor de boeg.

Rond vijf uur waren we weer terug en konden we van een goed rust gaan genieten. Het is zoals je vermoedelijk wel verwacht niet laat geworden, want we zaten uiteindelijk allemaal te knikkenbollen.