Na de pasen is vermoedelijk de drukte op de toeristische wegen weer voorbij, dus gingen wij een rondrit maken op het schiereiland van Dingle. Allereerst was het tanken aan de beurt. Nadat deze helemaal vol was begon de rit in eerste instantie richting Conor Pass.

Links van de foto, komt Henriëtte aangelopen en rechts is boven, maar heeft drie en een halve voet?

Nadat we de pass gepasseerd hadden werd het doel de Kilmalkedar Church. In eerste instantie werd deze niet gevonden, daar onze kaart niet echt gedetailleerd is en de borden langs de weg niet alle informatie geven als je zou wensen. Kortom we reden verkeerd, maar dat had als positieve uitwerking, dat we keerde op een terrein dat een parkeerplaats bleek te zijn voor “The old pier”. Hier zijn we uitgestapt en naar beneden gelopen. We vonden een volledig verlaten baai met een mooi uitzicht.

Op het moment dat we weg wilde gaan kwam er een bestelbusje naar beneden rijden. Ik dacht: “Daar heb je de lokale visserman die komt kijken hoe zijn boot erbij ligt”. Die man natuurlijk helemaal in paniek, want er ligt helemaal geen boot in deze baai, maar….. Het bleek gewoon een toerist en daarachter nog een auto en nog een. Dus dachten we , wegwezen. Bij de auto aangekomen bleek het compleet verlaten terreintje redelijk vol geparkeerd met onder andere Fransen. WEGWEZEN!

Dit keer heeft Jet de GPS erbij gepakt en nu vonden we de kerk wel, al dachten we eerst dat het om iets anders ging. Er liep namelijk een pad “van de monnik” de heuvel op en we dachten dat er boven op de heuvel iets te vinden was. Welnu, Ja en Nee! Geen gebouwtjes, ruïnes en dergelijke, maar wel een schitterend uitzicht.

Bovenaan de heuvel liep het pad gewoon weer naar beneden naar het volgende dorp. We zijn omgekeerd en terug gelopen naar de auto.

Het kerkje bleek gewoon de ruïne die op de begraafplaats stond, het lopen was uiteindelijk niet nodig, maar niet voor niks want Henriëtte heeft haar schapenfoto’s kunnen maken.

• Vanaf deze locatie werd de route voortgezet richting Beehive Hutten. Dit zijn woningen/onderkomens van 2000 jaar BC. Toegang was drie euro, dus gingen we kijken. Een oud boertje zat in een klein hutje achter een heel klein raampje en verkocht kaartjes. Ik vroeg om twee. Zijn vraag was:
• alskdf jlka hflkw wug hwlk fjl askjf.
• Excuse me, what did you say?
• Do you read englisch?
• A Yes!
• spo lwerlkj ksfkhw
• What?
• Are you German?
• No. Dutch!

En toen kregen wij een beschrijving het geen we gingen zien in het Nederlands. Soms, zijn Ieren meestal onverstaanbaar, maar ze kunnen wel Engels spreken hoor 😀

Deze woningen zijn geheel gestapeld uit platte stenen van binnen naar buiten, zo blijft het droog binnen en het dak is dicht gelegd als een Iglo . Toen we verder reden bleken er vele boeren soortgelijken ruïnes op hun erf te hebben en waren allemaal tegen betaling te bezichtigen en bij allen waren er kleine lammetjes aanwezig voor de kinderen om te aaien.

De route voerde ons verder langs smalle kustweggetjes langs de cliffen richting Slea Head.

Van hieruit wilde Jet graag op het mooiste strand van Ierland gaan kijken. Daar mag je ook met de auto het strand op. Leek mij niet zo’n goed idee heb ik dan ook niet gedaan.

Vanaf Inch Beach zijn we weer richting Tralee gereden. Het was weer mooi geweest.

We zijn wederom gaan eten bij Belle Bia vanwege de goede herinnering van de vorige dag.