Na de koffie ben ik afgereden. Ik had geen zin in slingerweggetjes in Zwitserland, want dat zou vermoedelijk een grote ergenis worden voor wat betreft de snelheid op een zaterdag. Dus autobahn op, ik heb het vignet tenslotte niet voor niets. Na Bern geprobeerd te tanken, maar de teller sprong bij het pakken van de kraan wel op nul, maar druk hoh maar. Dan niet dacht ik en ben naar de volgende pomp gereden. Daar kreeg ik wel benzine als was de prijs per liter wel errug hoog. 2,54Chf. Op een tank va’n 12 liter maakt het allemaal niet zoveel uit, dus hup, koude tank tussen de benen en de autobahn weer op. Bij Eptingen eraf en het laatste stukje binnendoor tot over de Rijn en daar het Zwarte Woud in. Mijn vermoeden werd weer bewaarheid. Veel dorpjes met mensen die beter kunnen gaan lopen dan per auto, want dat gaat sneller! 😉 Het was al bij twaalven en toen ik een mooi zijweggetje vond met schaduw en bos ben ik gestopt voor de eerste twee boterhammen en een halve liter water met een vleugje Raak sinasappellimonade.
Na de grens, wederom zonder controle, (waar heb ik dat pasport dan voor?) reed het meteen goed door. Waren mooie, lege, wegen waarop je de 100km/u goed kan handhaven.
Na een aardig stuk in het Zwarte Woud gereden te hebben kwam ik weer op de 500 en daar was het meteen druk. Heb het even aangezien en ben uiteindelijk weer een zijweggetjes ingedoken voor de laaste twee boterhammen en wederom een halve liter vocht.
Gelijktijdig heb ik mijn GPS een beetje op andere gedachten gebracht en dat hielp, want bij de eerst volgend afslag mocht ik de zaterdag drukte verlaten en reed op een schitterend weggetjes helemaal alleen zonder anderen die de bochten verpestten. Uiteindelijk reed ik op een klein bochtig weggetje met schitterend asfalt en dacht, “Het is hier wel erg mooi”, dus ben ik een parkeerplaats op gedraaid. Jammer genoeg was de hele parkeerplaats zand en stenen en liep nog naar beneden ook, dus met samengeknepen billen rustig naar beneden gereden. Wat er precies gebeurde weet ik niet, maar aan het eind leek de ABS in te grijpen op mijn voorwiel, terwijl dat niet nodig was, gevolg, motor niet meer te houden en lag op haar linkerzij. De SOS melding kwam meteen tot leven en heb deze meteen weer uitgezet. Wat heb ik toch met hellingen en motoren. Het lijkt wel of ik alle motoren die ik heb gehad een keer, of meerdere, heb moeten neerleggen.
Nadat ik de tas op de passagiersbuddy had losgemaakt, kon ik de motor op haar rubber zetten. Wanneer het gebeurd is weet ik niet. Of het tijdens het neerleggen (in denk het wel) of tijdens het optillen is gebeurd, maar ik heb een zweepslag opgelopen in mijn Hamstring. Erg fijn. Kan bijna niet meer lopen en motorrijden is ook geen pretje meer, met schakelen. Ga morgen wel zien waar het heen gaat. Gelukkig heeft de fiets een paar krasjes op het plastic kapje van de linker cilinder en stond de spiegel niet meer goed, als dat alles is, dan heb ik weer mazzel. Behalve mijn ego die natuurlijk weer een behoorlijke deuk heeft opgelopen.
Ik hoefde gelukkig nog maar 20km naar Hausach en daar heb ik de motor in een koele garage geparkeerd en heb het warme motorpak uitgetrokken. Ik moet zeggen dat mijn doorwaaipak van Richy heel goed werkt, zolang je je met snelheden van meer dan 70km/u mag verplaatsen.
Motor koel!
Baas koel! 😎