Daar ik vandaag eerst een bezoek zou gaan brengen aan mijn broer, die na twee jaar nog steeds in het ziekenhuis van Genk ligt en ik afgesproken had met Merijn dat hij mij om twaalf uur zou ontmoeten bij het ziekenhuis om van daar uit binnendoor naar Halsdorf te gaan rijden, ben ik om half negen afgereden richting het zuiden.
De reis was snel en helaas ook enigszins regenachtig, maar de oude leren jeans, die ik de dag ervoor nog dik had ingesmeerd met ledervet, hield zich uitstekend.
Na bij mijn broer het verlate cadeautje voor zijn verjaardag te hebben achtergelaten en na veel onzin met een verlengsnoer, meldde Merijn zich via WhatsApp middels een foto van zijn motor die achter de mijne was geplaatst in de parkeergarage van het ziekenhuis.
Rond half een zijn we afgereden en de reis leidde ons door mooi Limburg en via een klein stukje Wallonië naar Monchou. Tijdens deze rit werden we al verschillende malen getrakteerd om een spatje regen die naarmate we dichter bij Halsdorf in eerste instantie steeds meer werd. In de Süd-Eifel werd het weer droog. We zijn vrijwel meteen doorgereden naar Huize Bruins om daar een geheel donker, maar wel toegankelijk huis aan te treffen. Nadat we geen gehoor op het geroepen “Volluk” kregen zijn we toch maar naar boven gereden om ons te melden bij Sannie en Norbert, de eigenaren van het appartement dat we voor het weekend hadden gehuurd. Na kwartier te hebben gemaakt heb ik Ketu maar gebeld en deze bleek de gehele middag al thuis te zijn, al was hij diep in slaap tijdens onze korte bezoek na een vermoeiende “F1”. J
Wij zijn meteen naar beneden gelopen en werden tegemoet gelopen door een, in eerste instantie, oud mannetje met een wandelstok. Toen we dichterbij kwamen bleek dit Ketu te zijn die zich enigszins gebogen verplaatste, ondersteund door een wandelstok. Begrijpelijk, want hij wilde zijn rug zoveel mogelijk ontzien vanwege de klachten die hij hieraan heeft. Hij was zich ook voorzichtig aan het opladen om ons per motor te vergezellen voor een aantal korte tourtochten in de omgeving.
Des avonds hebben we met de familie Bruins een heerlijke maaltijd gebruikt bij restaurant Köhler en zijn we daarna vroeg richting bed vertrokken, want een ieder had het wel gehad die dag. Bovendien zouden we de volgende dag, Ketu vergezellen naar zijn werk in Luxemburg en daarvoor moesten we op z’n laatst om half negen afrijden.