Na een nacht van regelmatig wakker worden van vreemde geluiden zoals iedere keer als ik in een vreemd bed slaap, waarbij ik dit keer zwoer dat er een vreemdeling over het dek liep, het geen ik nog ben gaan controleren, maar trof niemand aan. Later bleek het een gans of iets dergelijks. Dit werd nog eens bekrachtigd door de hoeveelheden uitwerpselen die zich opeens op dek bleken te bevinden. Ben ik rond acht uur opgestaan en nadat een ieder de sanitaire voorzieningen had bezocht en voldoende Nespresso tot zich genomen had, ging de wal spanning eraf en zijn we aan de tocht naar Cadzand begonnen.
Het eerste deel van de reis was door het kanaal van Zuid-Beverland. Via twee bruggen, de Postbrug en Vlakebrug, waarin ik een lange tijd geleden ooit eens software wijzigingen in heb doorgevoerd, kwamen we via de sluizen Hansweert in de Westerschelde terecht. Van daaruit voeren we richting de Noordzee. We hadden bij deze tocht de wind in de rug en daarom werd er uiteindelijk geprobeerd om een deel van de reis zeilend af te leggen. Nadat de zeilen uitgerold waren en de motor dus uit kon werd het lekker rustig aan boord. Helaas werd de ETA van de reis hierdoor wel met zes uur verlaat, want er stond niet veel wind en daardoor was de snelheid dus ook laag. Na een uurtje dobberen was het advies toch om verder te varen per motor om zodoende nog bij licht in Cadzand aan te komen. Bij het inrollen van het grootzeil en de Genua bleek dat beide handelingen niet van een leien dakje gingen. Bij nader onderzoek bleek het inrolmechanisme niet goed te werken. Dit zou ’s avonds nader bekeken worden.
In de nabijheid van de haven heeft Bob contact opgenomen met de havenmeester van Cadzand. Deze gaf aan dat er plek zat was en dat we maar een plekje moesten nemen op zee. Die zee bleek steiger C te zijn.
De ingang naar de haven was een stukje vaarkunst op zich. Het was inmiddels behoorlijk laag water en onder de kiel was niet veel water meer, waardoor we heel precies door het midden de haven moesten binnen lopen. Dit alles ging goed en kort daarna lag de Ocean Breeze netjes in een box aan steiger C en was het tijd voor een glaasje, in de vorm van de “Tradionele Port”. Het schijnt een gewoonte te zijn bij dit gezelschap dat na binnenlopen van een haven (port) een port wordt gedronken.
’s Avonds hadden we bij de borrel een paar oplopers. Twee kennissen van René lagen ook in de haven.
Na het eten was het inmiddels acht uur en dat betekent voor mij om even op deze dag twee minuten stilte te houden. (dodenherdenking) Daarna hebben we nog een korte wandeling gemaakt en rond middernacht was het licht uit en slapen. De volgende dag konden we pas rond negen de haven verlaten, daar het anders nog te laag water was voor ons om zonder vastlopen te proberen om af te varen.