’s Ochtends toen iedereen nog op 1 oor lag, zijn Yanick en Madelon stiekem naar de Efteling vertrokken. Normalerwijze word ik van zo’n stiekeme aangelegenheid wakker, maar in de vroege ochtend heb ik oordoppen ingedaan om nog aan een klein stukje nachtrust te geraken. Zodoende heb ik dit dus gemist.
Inmiddels was het negen uur en besloot ik om mijn slaapplaats te verruilen voor de woonkamer. Daar aangekomen ontdekte ik dat ik niet alleen was, want Larissa en de kinders waren daar ook reeds gestationeerd. Nog iets dat ik door mijn oordoppen had gemist.
Na het ontbijt zouden de dames en Luke een wandeling gaan maken en zouden ik en Joost een rondje gaan rijden.
Na wederom een ergernis met de Cardo, want die wilde in de dagen ervoor alleen verbinden tussen Madelon en Joost en daar Madelon weg was, zou het tussen ons moeten gebeuren. Wat we ook deden, een gewenst resultaat werd niet bereikt en dus werd er besloten om maar gewoon te gaan rijden. Zonder communicatie rijden heb ik tenslotte het grootste gedeelte van mijn motorrijdend leven gedaan en dat is vooralsnog altijd goed gegaan.
Joost was gewezen op de zeven heuvelen tocht. Deze tocht liep vanuit Uden en dan een ronde gedeeltelijk door Duitsland van zo’n 280km. De GPS “vroeg” mij netjes of ik naar het begin van de tocht wilde navigeren of naar het dichtstbij zijnde punt. Ik koos voor het begin en dat deed het apparaat dan ook feilloos. Daar aangekomen, was het voor de GPS klaar. De route opnieuw ingesteld en daarna was ging het toestel aan de gang. Na enige kilometers gereden te hebben, viel het mij op dat de nog te rijden afstand opeens op 5km stond. Ik ging ervan uit dat het de afstand naar een tussenpunt betrof, maar zicht op het eerder verlaten beginpunt maakte een eind aan deze illusie. Ik was er klaar mee en daar we inmiddels geen tijd meer hadden voor een tocht van zo’n 6 uur, heb ik maar snel een route gemaakt naar het park met een paar tussenpunten langs de Maas. Type: Kronkelig!
Snel kwam ik erachter dat TomTom dat heel goed uitvoert. De route leidde ons langs kleine weggetjes door uitgestrekte natuur gebieden met slechts een klein stukje doorgaande route om over de Maas te komen. De tweede keer koos onze navigatie voor een pont. Al met al toch nog 150km gereden, maar wel een onverwacht mooie route gereden. Nu alleen nog Cardo uitzoeken. Op internet zijn ze vol lof hierover, maar tot nu toe heeft heb bij mij alleen maar ergernis opgeleverd.
’s Avonds kwam Sabine met mijn auto naar het park. Ze had zelf de accu leeg gereden in de dagen ervoor (had deze bewust met meer dan 250km achter gelaten) dus was er wat heen en weer gebel over hoe ze de accu weer vol kon krijgen. Uiteindelijk heeft ze de auto kortstondig in de wijk aan de paal gehad en is ze daarmee naar de Meern gereden en heeft ze de auto aan de snellader gehad. Na een half uur had ze meer dan genoeg lading om het park te bereiken en aldaar/alhier heb ik de auto voor het eerst aan een stopcontact gehangen. Heb de maximale stroom voor de zekerheid wel op 10A gezet.