Het was de bedoeling dat Joost en ik vandaag mountainbikes zouden huren, maar toen ik in de woonkamer kwam in de ochtend viel mijn ook op een bijzonder vochtig terras alwaar zojuist een stortbui op werd geleegd. Volgens de buienradar zou het opklaren, maar de luchten die zichtbaar waren deden vermoeden dat opklaren voorlopig niet op het programma zou staan.

De uren schreden voort en tegen de middag brak de zon door en werd het zelfs een beetje warm.

Larissa en Henriëtte zijn naar de winkels gegaan en zijn met gebak teruggekomen. Dit vanwege het feit dat Larissa en Joost vandaag twee jaar getrouwd zijn.

Daar een mountainbike voor een half dagje huren niet mogelijk is, vond deze zuinige Hollander het een beter idee om dat een dagje naar achter te schuiven. De dames hadden het idee om het park, alwaar we wegens de drukte op zaterdag weer waren weggegaan, wederom met een bezoek te veren. Dit keer konden we voor de ingang voor de panoramabrug parkeren en nadat we kaartjes hadden gekocht, konden we voorzichtig de eerste stappen maken op de brug. Vanaf de brug konden we Winterberg overzien, twee bobsleebanen en heel veel mountainbike paden die met hoge snelheid werden bereden. Langs de brug waren allerlei uitdagingen te vinden, die enige behendigheid vergde om deze te passeren. Ikzelf heb mij beperkt met twee uitdagingen, waaronder een lange glijbaan.

Toen we deze brug verlieten, liepen we nog op een pad door de bossen tot aan het kopstation van een kabelbaan, die hoofdzakelijk mountainbikes met hun berijders naar boven brachten. Vandaar kon je vertrekken in de attractie FlyLine. Deze bestaat uit een buis die door het bos heen slingert op zo’n 5 á 10 meter boven de grond en daar kun je aan hangen in een harnas en dan de berg afdalen. In eerste instantie wist ik niet zeker of het een goed idee was, maar uiteindelijk hebben Henriëtte en ik toch gedaan. Larissa vond het geen goed idee, vanwege haar zwangerschap, maar het zou ook voor haar goed te doen te zijn geweest. Misschien over een paar dagen.

Beneden aangekomen werden we weer geholpen bij het uitstappen en liepen we naar het grondstation van de kabelbaan, die ons weer naar boven bracht.We zijn nog een klein eindje omgereden door de omgeving alvorens weer terug te gaan naar het huisje. Vanwege de trouwdag, vond Larissa dat we McDonalds moesten eten, dus is dat naar het huisje gehaald. Alles bleek behoorlijk supersized te zijn, maar dat zijn de meeste Duitsers tenslotte ook.