Na wederom een goede nachtrust werd er rond half tien ontbeten. Tijdens het ontbijt werd er besloten om naar een doolhof te gaan en aansluitend naar Coo om te gaan klimmen.
Aangekomen bij het doolhof alwaar je ook allerlei andere dingen kon doen zijn we met z’n alle aan het doolhof begonnen. Na wat oeverloos heen en weer gelopen te hebben, was ik er na een half uur klaar mee en zijn we de korte bocht het doolhof uitgegaan en op het terras gaan zitten. Vrij kort erna kwam de rest van de groep ook het terras op, met die verschillen, dat zij wel netjes de uitgang hadden gevonden.
Van daar uit ging men naar Coo en Henriëtte en ik zijn terug gereden naar Ennal voor een wandeling langs een tweetal geocaches.
De wandeling was helaas hoofdzakelijk over asfalt, maar er was zo weinig verkeer dat dat geen probleem was. De eerste cache betrof een munitie box achter een oorlogsmonument. Van daar uit moesten we drie kilometer lopen en die waren voor 90% berg op. Daar het rond twee uur ’s middags was brandde de zon aardig en werd het een zweterige aangelegenheid. In de nabijheid van de tweede cache waren jagers. Gelukkig was het weggetje naar de cache niet van een bordje voorzien dat er gejaagd werd, dus leek het ons wel veilig. Plotseling werd er geschoten en zagen we een hert er alles aan doen om de jagers en de honden te ontvluchten. Dit leek niet gelukt daar de jagers hun wapens weer om de schouder hingen. Terwijl wij op zoek waren naar de cache kwam er een hert snel over een weide richting het bos waar wij aan het zoeken waren. Meteen werd er geschoten en vrijwel direct kwam een van de mannen in onze richting om ons in het Frans te melden dat we daar niet mochten zijn. Hadden we het bord dan niet gezien? Met handen en voeten Frans konden wij hem duidelijk maken dat er geen bord aanwezig was. Dit vond hij zo vreemd, dat hij met ons mee liep naar het begin van het pad. Toen bleek dat wij niet gelogen hadden, kregen wij een uitgebreid sorry van hem te horen en de melding dat we toch weer terug mochten lopen daar het “gedaan” was. Stiekem toch wat Nederlands
De cache hebben we uiteindelijk gevonden. Moeilijk te zien daar het een legergroen vogelhuisje betrof.
Na een wandeling van wederom een uur waren we weer terug bij het huis en konden na een douche lekker in de zon gaan zitten met een Maredsous Blond en andere.
Om half vier waren de andere terug uit Coo na een klautermiddag. Meteen werden de voorbereidingen getroffen voor de maaltijd van die avond. Thijs had de moeite genomen om zijn pizzaoven mee te nemen en die werd na een kleine reparatie aan het onderstel op het grasveld tegenover ons verblijf opgesteld. Tevens had hij een vuurkorf mee genomen, een door midden gezaagd biervat. Dit alles en verschillende kratjes hout werden klaar gezet samen met een metalen buitentafel die, bij nader inzien, prima dienst deed als pizza opbouw plaats. Nadat het vuur in de pizza oven heet genoeg was, kon de eerste pizza de oven betreden. De temperatuur in de oven was inmiddels zo hoog dat de pizza is slechts twee minuten gaar was. De doorstroom van nieuw aangemaakte pizza’s zo hoog dat Thijs niet toe kwam aan het opbouwen van een eigen pizza. Milou stond hem hierin bij en verzorgde met gepaste tussenpozen van een half fabricaat die Thijs alleen nog maar hoefde af te bouwen door deze twee minuten het gloeiende vuur van de oven te laten ervaren.
Na zo’n twee uur was alles op en werden alle pizza gerelateerde onderdelen afgevoerd naar het huisje en namen vervolgens afscheid van Kitty en Kris en Anouk en Jeroen, die vandaag al richting Nederland zouden vertrekken. De overgeblevenen konden nog lekker uitbuiken bij het vuur.