De dagen gaan tellen en het eindpunt van de vakantie begint in zicht te raken. Het werd dus tijd voor het koningsnummer of koninginnenrit/wandeling. We hebben de wandeling van vandaag bewust voor het laatst bewaard, daar dit toch wel een aanslag is op beenspieren, longinhoud, kniegewrichten etc.
De wandeling van vandaag leidt ons naar de “Cabin la Neuve” een berghut die bereikbaar is direct vanaf de camping en dan naar ongeveer 2780 meter. (de camping ligt op zo’n 1600meter. Speciaal op verzoek van mij zijn we dit keer vroeger uit de veren gekomen als normaal de bedoeling was. Daar we toch een aantal uren lopen voor de boeg hadden wilde ik niet te laat beginnen, omdat het klimmen dan precies op het warmste gedeelte van de dag plaats vindt.

09:30uur
We vertrekken vanaf onze tent en de klim begint meteen. Eerst een stukje door het bos, maar al snel vallen de bomen weg een lopen we door een stevige begroeïng. Hier loopt het nog niet erg stijl, dus zit de pas er behoorlijk in. Helaas moet je snel “gas” terug nemen, want de helling gaat steeds stijler en voordat een wandelpad overgaat in haarspelden, moet het wel heel erg onbegaanbaar zijn. Het eerste deel is snel afgelegd en word beloond door een heuvel welke eigenlijk zij-morene zijn van de inmiddels teruggetrokken gletsjer, vanaf die heuvel heb je een schitterend uitzicht op het dal en de camping. Dit komt op een of andere manier op een foto niet geheel tot zijn recht.

11:00uur Nadat we weer allemaal bij elkaar waren, hebben we de klim voortgezet. In de Tete de la course een groepje dat al meteen demareerde (hoe schrijf je dat eigenlijk) waren Jeroen, Larissa en ik. Helaas moest Larissa de groep al in een vroeg stadium laten gaan en bleven Jeroen en ik stevig aan de leiding. Of er meer energie in de beentjes van Jeroen zat, weet ik niet, hij bleef in ieder geval continu achter mij lopen.

13:30uur Jeroen en ik hebben de berghut bereikt op korte afstand gevolgd door Madelon. Waar dit meisje de groep Larissa heeft gepasseerd is voor ons onduidelijk, maar het afzoeken van het terrein middels telelens leerde ons dat Larissa was teruggevallen tot het peloton, waarin ook Henriëtte zich bevond. Een half uur later mochten wij ook Larrissa en Heriëtte aan de finish begroeten. Zie ook de fotofinisch van het peloton.

Uiteindelijk hebben we er keurig drie uur over gedaan, dit is tevens de tijd die op de wegwijzers staat in het dal.
Terwijl we aan het uitblazen waren en we van een kop warme chocolademelk en ik koffie genoten, werd onze aandacht opgeëisd door een zwitser die een steenbok ontdekt had. Uiteraard heb ik daar foto’s van genomen. Deze beestjes zie je tenslotte niet elke dag.

14:30uur We beginnen weer aan de afdaling. Dit is iets wat mij op een of andere manier niet goed afgaat, dus de snelheid ligt voor mij laag. In no-time hebben Larissa en Jeroen mij gepasseerd en nemen snel een behoorlijke voorsprong op mij. Ik zelf blijf een zelfde afstand voor op Madelon en Henriëtte. Op de zelfde heuvel als tijdens de heenreis blijven we weer op elkaar wachten. Vandaar dat ik een foto heb kunnen nemen van de beide tortelduifjes. Larissa’s gezicht is een beetje verscholen achter een videocamera.

16:30uur Wij zijn weer terug bij de tent, lekker uitrusten met een panaché (bier met citroen). Daar Jet geen puf meer had om nog naar de lokale super-marche te lopen heeft ze zich laten rijden door Jeroen.

Rond acht uur begon het te bewolken en daar er niet zo best weer is verwacht hebben we alles maar binnen gehaald en zijn we binnen maar een spelletje shit-head (kaartspel) gaan spelen.

Later op de avond, terwijl we naar het sanitair liepen voor het poetsen van de tanden, viel het ons op dat er een hele groep mensen in een lange rij vanuit het dorp de berg aan de overzijde opliepen. Op een bepaalde hoogte bleven ze geruime tijd staan, om vervolgens nadat het al donker begon te worden weer in een lange rij terug te lopen, nu allen voorzien van een fakkel. Er werd hier verder niet te veel aandacht aan besteed en we zijn dan teruggekeerd in de tent.

Weer wat later werden we opgeschrikt door een vuurwerk welke zich kan meten met die van de “3 oktober” feesten. Het meeste siervuurwerk werd regelmatig afgewisseld met iets wat weg had van lawinepijlen. Behoorlijk luide knallen zullen we maar zeggen. Dit alles werd afgestoken nabij een behoorlijk groot vuur (zie op de foto rechts onder), waar volgens ons het gehele dorp zich had verzameld. Ik heb meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om hier wat fot’s van de nemen. Helaas wist ik van de voren niet dat dit geruime tijd in beslag zou nemen en heb dus niet de moeite genomen om een statief op te stellen. De foto’s waarvan hier rechts één, zijn uit het losse handje genomen en met een sluitertijd van meer dan 5 seconden krijg je een wat trillerig resultaat. Na twaalven was alles wel verschoten, op een enkele verdwaalde knal na en keerde de rust weer terug op de camping. Wat de reden van dit feest precies was, weten we niet, maar wel weten we dat het eigenlijk in ieder dorp in het dal gevierd is, gezien de verschillende locaties van het vuurwerk en de rijen fakkels die ook werd waargenomen op de berg nabij de Gd. St. Bernard.