Na een redelijke nachtrust, heb ik me na een verfrissende douche naar het ontbijt begeven. Ik dacht dat ik wel zo’n beetje de eerste zou zijn, maar het bleek dat ik een van de laatste was. Het ontbijt was compleet, al miste ik wel het ei. De koffie werd verstrekt in een kannetje en was van het type oploskoffie of iets dergelijks. You can live on it, but it tastes like sh*t. 😉 Dat is nou niet helemaal aardig., het was voor Duitse begrippen redelijk te drinken.
Na het ontbijt haalde ik mijn motor uit de garage en voorzag deze van de bagage en hees mezelf moeizaam op de machine. Mijn been was er door de nacht niet echt bewegelijker op geworden en een behoorlijk bloeduitstorting was zichtbaar geworden.
Daar ik nu geen route had uitgezet, heb ik het adres in Bad-Ems alwaar we elkaar weer zouden ontmoeten in de GPS gezet en het ding verteld snelwegen te vermijden en een bochtige weg te pakken. De route leidde me over kleine weggetjes met inderdaad heel veel bochten, alleen waren vrijwel alle wegen voorzien van een doorgetrokken streep. Dit was in eerste instantie niet zo erg, maar naargelang de zondag vorderde werden er steeds meer vierwielers gesignaleerd en reed ik mij uiteindelijk klem achter een Tesla die 50km/u een behoorlijke snelheid vond. Ik had stille hoop dat die streep op de weg hier en daar stuk zou zijn, maar deze bleef doorgetrokken. Mijn GPS gaf aan dat ik nog 30km moest, dus ben er toen toch maar omheen gegaan. De rest van de route door het Zwarte Woud ging voorspoedig en was erg mooi.
Na het Zwarte Woud passeerde ik een Mc en een benzinestation. Ik dacht “Hé” maar daar ik lekker reed, dacht ik: “Koffie bij de volgende en ik kan nog meer dan 100km”. Helaas reed ik kort daarop weer Frankrijk in !@#$!@%!%!%. Het waren mooie wegen, maar er kwam geen eind aan en langzaam maar zeker kwam er wel een eind aan de actieradius. Ik had mezelf voorgenomen om bij 50km resterend en nog geen tankstation gezien te gaan zoeken naar een tankstation. Dat laatste werd het uiteindelijk en tussen alle wazige namen koos ik voor Shell, want het zou heel vervelend worden als die dicht zou zijn. Na nog een heel mooi stuk, maar wel enig zenuwachtig rijden, kwam ik in een dorp bij de Shell. Deze was net over de Duitse grens ,open en had bij nader inzien een goede kop koffie te koop.
Mijn route ging verder naar Bad-Ems en de navi leidde me nu over prachtige wegen van Duitsland. Helaas wisten de andere, hoofdzakelijk Duitse motorradfahrer dat ook en het was op sommige stukken een TT circuit. Gelukkig ben ik hier (ook met verhoogde snelheid) zonder kleerscheuren doorheen gekomen.
Het laatste stuk was te toeristisch. Veel dagjes mensen in hun keurige vierwielers en de meeste daarvan waren het dak vergeten. Uiteindelijk moest ik een pont nemen naar de overkant. Daar had ik geen zin in en veranderde de navi in pont vermijden en snelste route. Ik was er inmiddels een beetje klaar mee, met dat getrut. Zakelijk werd ik door mijn GPS naar Bad-Ems gebracht en naar het weggetje dat me naar het huis zou leiden. Deze bleek steil omlaag te lopen en was hier en voorzien van asfalt, maar dit was op de meeste plaatsen gereduceerd tot grove stenen met zand. Ik was bang voor een herhaling van de vorige dag en heb de motor maar in z’n vrij laten rollen met alleen de achterrem erbij. Dit werkte uitstekend en was dan ook snel bij het huis.
Ik was een half uur te vroeg ter plaatse en alleen Marokkaans sprekende heren waren bezig met het schoonmaken en prepareren van de woning. Eén van hun hielp mij nog met parkeren van mijn tweewieler, want dat was wel even een dingetje in de grindbak van de ingang. Na drie kwartier kwamen ze, nadat ze nog houtskool bij de BBQ hadden gezet en deze hadden gereinigd, mij de sleutels overhandigen en reden ze af.
Mijn bezichtiging bracht verbazing. Beganegrond had grote woonkamer met keuken en een balkon voorzien van zeer confortabele banken. Ook was hier een twee persoons slaapkamer. Op de -1 verdieping betrof het drie twee persoonsslaapkamer een badkamer en een deur naar de Jacuzzi een IR cabine en een buiten douche. De Jacuzzi stond al op 40ºC. Een trapje af stond er een parkbank. Weer een trapje af kwam ik aan bij stalen tuinstoelen met tafel en een kist waarin zich kussens bevonden. Weer een trapje lager was het voorzien van strandligstoelen ook weer met zo’n kist met kussens en helemaal beneden een kunstof gevlochten bankstel met zo’n kist en een sauna. Boven naast het chalet stond nog een gebouw met eigen terras en twee verdiepingen voor zien van twee persoonsbed.
Ik vond het tijd voor koffie en dat was aanwezig in de vorm van een Senseo met vele zakken met allerlei koffievormen. Niet helemaal mijn ding, maar een redelijk kop koffie.
De rest van de avond werd gebruikt voor het uitgebreid testen van de faciliteiten. Ikzelf was al snel gehecht aan een plekje op de bank op het balcon met een goed boek een bakkie en later een lekker biertje.