Omdat er genoeg tijd was, werd er deze ochtend geheel geen haast gemaakt om op te staan. Helaas scheen het zonnetje en werd het heel snel warm in de tent, dus werden we uiteindelijk gedwongen om op te staan.

Zo snel als we de boel gisteren hadden opgebouwd, zo snel zat het ook weer in de auto. Zodoende reden wij veel te vroeg van de camping af. De tunnel was gereserveerd voor vier uur en we hoopte net als tijdens de heenreis de overtocht twee uur eerder te kunnen doen. Nog steeds veel te vroeg besloten wij om langs de kust richting Folkestone te rijden. Eerst nog even naar het winkelcentrum, daar Madelon graag een Union Jack (De vlag van het Verenigd Koninkrijk) wilde hebben.

In de eerste winkel vroeg ik in mijn beste engels naar “The Union Jack” en daarop kreeg ik de reactie “What?” Vervolgens, omdat ik dacht dat ik me vergiste, vroeg ik naar “Your national flag?”, “We only sell flags on special occasions.”
Volgende winkel…… “Do you sell the Union Jack?”, reactie: “No, you should go to Hastings, the sell flags in souvenirshops.”
Wij zijn vele winkels gepasseerd, maar vonden alleen maar kleding, petjes, bekers etc met de engelse vlag maar niet de vlag zelf. Vermoedelijk maken we meer kans via internet als we weer thuis zijn.

Onderweg zijn we nog gestopt voor een bezoekje aan het strand en zijn uiteindelijk maar naar de tunnel gereden. Hier bleek het niet mogelijk om een trein eerder te nemen en hadden zelfs vertraging, omdat er een trein tussenuit viel. Om half vijf reden we eindelijk per trein onder het kanaal door en konden aan de laatste etappe beginnen. Helaas hadden we nog wat oponthoud onderweg, omdat er een file was ontstaan door een ongeluk. We hebben zo’n twintig minuten stil gestaan en daarna ging het zeer snel.

Om half tien waren we thuis.