Net als twee jaar geleden, toen we met z’n vieren, Larissa, Henriëtte, Joost en ik, naar Oostenrijk zijn gegaan en in een Landal huisje zouden verblijven ivm de komst van Luke, zouden we dit jaar, ivm met de komst van onbekend naar een vergelijkbaar park gaan in Winterberg, Duitsland.

Op de verjaardag van Sabine was het de bedoeling om de eerste dag van de vakantie te vieren. Er was afgesproken dat we tussen tien en half elf zouden gaan rijden en daar ik me nog niet had voorbereid op die gebeuren had ik de wekker maar op acht uur gezet.

Toen ik in de keuken kwam viel het me op dat een onverlaat zijn zwarte bolide precies voor onze deur had geparkeerd en dat inladen van de bagage in het mijne enigszins bemoeilijkt zou worden. Direct na het ontbijt liep ik naar het begin van de wijk alwaar de auto aan de laadpaal hing, zodat we met een volledig opgeladen accu aan de reis konden beginnen.

Na de meeste spullen van werk uit de auto waren verwijderd kon het inladen beginnen. Eerst de schoenen en fietskleding. Daarna de tassen en racefiets en tenslotte het kleine spul dat overal en nergens een plaatsje kreeg.

Tien voor half elf reden we af naar Larissa en Joost en weer twintig minuten later kon de reis dan daadwerkelijk beginnen.

Met een rustig gangetje van 100km/u reden we naar de eerste stop. Starbucks de Meern voor koffie en daarna reden we door naar rast Platz Hünxe alwaar geprobeerd werd om de ca. 190km die de accu had geleverd aan de elektromotor weer terug te pompen. Voor het eerst hing de auto aan de snel lader en in twintig minuten had ik er weer zo’n 120km bij en konden we aan het derde deel van de reis beginnen.

Iets over drieën waren we bij Landal in Winterberg alwaar we gewapend met monddoek bij de receptie de bescheiden ontvingen. Ons huisje was helaas helemaal achterin gelegen, maar een drietal haarspelden brachten ons snel op locatie.

Het huisje is ruim opgezet. Het is een twee-onder-één-kap woning en de tijdelijk bewoners van het andere deel waren op het zelfde moment gearriveerd als wij. Deze waren slechts met z’n tweeën hetgeen natuurlijk wel lekker ruim is in een zespersoons woning.

Henriëtte en Larissa zijn meteen daarna naar Winterberg afgereden om de DM met een bezoek te vereren. Joost nam Luke uit wandelen en ik probeerde een beetje te puzzelen in het zonnetje, hetgeen een uitdaging is met het felle zonlicht dat op dat moment aanwezig was.

Later in de middag is Henriëtte nog met Luke de skipiste opgelopen en zijn Joost en ik bier gaan zoeken. Hetgeen we ook gevonden hebben.

Des avonds schafte de pot chinees, het geen overschoot van de maaltijd van de vorige dag.