Goed, het regende in de ochtend, maar we zouden vandaag de overige twee distilleerderijen van de drie gaan bezoeken, dus kon het mij niet zoveel schelen. Besloten was, om eerst naar Laphroaig te rijden om de rondleiding van 11 uur te reserveren, vervolgens naar Ardbeg om die van 15 uur te reserveren en dan weer terug voor de eerste rondleiding. Zo gezegd zo gedaan en met de ervaringen van gisteren liet ik mijn camera maar in de auto. We werden begroet door een meiske die aangaf dat ze nog niet zo lang rondleidingen gaf en dus zo nu en dan speakbriefjes gebruikte, BOVENDIEN gaf  ze aan dat er geen problemen waren met het maken van foto’s. Schiet er maar lekker op los. K*t! Dat heb ik weer. Bezoek ik de fabriek van mijn favoriete whisky en heb ik mijn camera er niet bij en nog erger: De telefoon, die ook een leuke camera heeft, is LEEG! Nou ja, shit happens. We werden eerst gebracht naar de kiemzolder. Daar werd het geweekte graan uitgespreid over een vloer om te kiemen. Hierbij worden de enzymen / suikers gevormd die belangrijk zijn voor het fermenteren. Ze vertelde dat deze laag regelmatig werd gekeerd opdat het kiemen gelijkmatig zou gebeuren. Het is eens gebeurd dat dit niet is gedaan en vervolgens was de laat graan zo groen als een voetbal veldje. Of de persoon alleen een standje heeft gehad of was ontslagen, kon ze ons niet vertellen. Als dit alles goed gegaan was, werd het naar de droogkamer gebracht. Een vloer met smalle spleten waaronder een turfvuur gestookt werd. Nadat dit gedurende een paar uur was gedaan, werd de mout met warme lucht gedroogd, zodat het kiemproces werd gestopt. Er werd een bezoek gedaan aan de turfbranders en er werd verteld hoe dit gestoken wordt en waar dit gebeurd. Daar moest ik morgen maar eens langs rijden. De gedroogde mout wordt vervolgens vermalen. Nu zijn we aangeland op de start van de rondleiding van Lagavulin en later zou blijken ook die van Ardbeg. Grappig hierbij is dat onze leidster en later ook die van Ardbeg zou vertellen dat ze de mout ook betrekken bij een bedrijf uit Port Ellen. Ja Ja, het grote lelijke grijze gebouw. Dit bedrijf levert aan alle distilleerderijen behalve aan Kilchoman, die doet alles in eigen beheer.

Bij Laphroaig zijn de kookketels en fermentatie ketels van roestvrijstaal, bij de andere twee zijn de fermentatietonnen van naaldhout. Naaldhout gebruiken ze overigens omdat het zeer lange planken geeft zonder knoesten. Ook bij Laphroaig kregen we de gefermenteerde vloeistof te proeven, dit keer niet uit een grote beker, waarvan het restant werd terug gegooid, maar werd het overgeschonken in kleine cupjes. Een stuk hygiënischer in mijn ogen. Vervolgens werden geleid naar de distillatie vloer. Hier was de Master Distiller aanwezig en heb aan hem aardig wat vragen kunnen stellen over de voorslag, de methanol, hoe dit wordt gemeten en wat er mee gedaan wordt en over temperaturen ed. Nergens werd geheimzinnig over gedaan. De mensen waren zeer, zeer vriendelijk en hulpvaardig.

Uiteindelijk werden we geleid naar wharehouse nr. 1. Eén van de weinige nog over gebleven opslagruimten van hun. Het meeste gaat naar het vaste land (Daar gaan we weer) Terwijl we daar waren, waren er een aantal mannen die vermoedelijk een vat hadden gekocht en deze op rijping aan het controleren waren. Er werd wat uit gehaald en in flessen gedaan, onder het toeziend oog van een van de medewerkers van de distilleerderij. Tijdens het praatje van de rondleidster, werd er gesproken over Angelshare, maar ook over Devilshare. Dit laatste was mij nog niet bekend. Daar waar de Angelshare de alcohol is die in de jaren uit het vat verdampt en naar de Engelen stijgt. Daar is de Devilshare de alcohol die in het hout van het vat trekt en er niet meer uit komt. Niet het vat in dan wel het vat uit als Angelshare. Dit was het laatste van de rondleiding en dus waren we aangeland bij de kennismaking van het product. Aan het begin hadden we een glaasje gekregen met daarin drie metalen knijpers. Deze (tokens) konden we gebruiken voor een dram whisky. De standaard 10 jarige whisky kostte één token (knijper) de speciale drie knijpers. Aangezien bekend ben met het gangbare oeuvre van Laphroaig hebben we maar gekozen voor twee speciale varianten.

Daar de twee drams gisteren nogal zwaar gevallen waren, hebben we de whisky’s maar meeg

 

enomen in potjes. Daarna heb ik de Nederlandse vlag geplaatst op mijn vierkante voet land die ik tien jaar geleden van het bedrijf gekregen heb en aansluitend heb ik de huur ontvangen van dit jaar. 5cl whisky. De overige 10 jaar kreeg ik niet, want je moet de huur per jaar in persoon ophalen bij de distilleerderij.

Na Laphroaig zijn we naar Ardbeg gereden met een kleine omweg. Daar hebben we eerst de lunch gebruikt

alvorens de rondleiding te ondergaan. De maaltijd was erg lekker, zoals door menigeen beloofd. Bij Ardbeg werden we eerst op de hoogte gebracht over het wel en wee van het bedrijf. Hoe het eerst een van de grotere bedrijven was en hoe het na het stilleggen van het bedrijf uiteindelijk in handen kwam van Glenmorangie en dat hiermee de sloop van het bedrijf is gestopt, maar dat hierdoor wel het hele voor proces niet meer kon worden uitgevoerd en dat ze meteen begonnen met het maken van de wort. Hier mochten wel foto’s gemaakt worden behalve van de distillatievloer, waarvan ook de rondleidster niet begreep waarom niet, dus liet ze toe dat er foto’s gemaakt werden door de deur richting de distillatievloer. Tijdens de rondleiding werden we weer op de hoogte gebracht van de mout molen, zij het van een andere firma, die niet kapot ging en waardoor de producent van dit toestel uiteindelijk niet meer bestaat. Bovendien werd er weer gesproken over het grote lelijke grijzen gebouw in Port Ellen. Uiteindelijk kregen we hier geen vaten te zien, behalve lege, want de whisky werd gelagerd en uiteindelijk gebotteld door het zelfde bedrijf dat ook de Glenmorangie doet. Het was uiteindelijk goed weer geworden, dus na de product kennismaking:  een dram Uigeadail en een dram Corryvreckan, helaas geen Supernova, zijn we naar de camping gegaan en vervolgens nog een mooie wandeling langs het strand gemaakt.

’s Avonds wakkerde de wind behoorlijk aan en kwam de regen ook zo nu en dan met bakken uit de hemel, maar dat maakte allemaal niet zoveel meer uit, morgen gaan we naar Fort William.