Damesdag!

Daar Joost en ik de mogelijkheid hadden gehad om een stukje te gaan motorrijden, waren de dames van mening recht te hebben op een dagje Duitsland.

In de loop van de ochtend reden ze af en kort daarna weer terug te keren met brood en beleg voor ons arme, niet voor ons zelf kunnen zorgen, mannen. Toch lief natuurlijk, nu hoefde wij niet naar de winkels, nadat we rond ene tot de ontdekking waren gekomen dat er geen lunch materiaal in de koelkast aanwezig was.

Rond elf zijn we zelf (Joost,Luke Yara en ik) vertrokken naar de speeltuin die bij het oorlogsmuseum gelegen is. Waar het eerste lijkt dat deze speeltuin achter de kassa van het museum gelegen was, bleek later het poortgebouw van het museum niet meer in gebruik en was de speeltuin een openbare gelegenheid geworden die weliswaar alleen op gezetten tijden geopend is.

Luke had het daar uitermate naar zijn zin en spandeerde zijn tijd met het spelen van bordspellen en maakte gebruik van de vele speeltuigen.

Na ca. anderhalf uur zijn we weer naar het huisje gelopen alwaar ook de dames bij nader inzien niet lang meer op zich lieten wachten.

Daar de middag nog jong was, zijn Joost en ik naar een bierwinkel gereden en hebben er meteen maar een toertocht van gemaakt. Tot mijn verbazing liet Cardo zich nu wel linken met die van Joost en hadden we onderweg, naast verwijzingen door de GPS en muziek, nu ook de mogelijkheid om met elkaar te praten. Weer verbaasde mij de GPS. Ik had alleen de winkel als waypoint ingeklopt en verder tegen TomTom gezegd dat deze er een rondrit van moest maken. Welnu, dat deed het toestel heel goed en hield zelfs rekening met wegwerkzaamheden door daar keurig omheen te navigeren.

De dag begon zonnig en de dames gingen een stukje wandelen en ben maar meegegaan. Bezoekje aan de lokale supermarkt, waar ik niet in mocht zonder winkelwagen, maar Larissa wel met kinderwagen. Vreemd! Waar hadden ze die regel ook alweer voor verzonnen?

Op de terugweg zijn we langs het oorlogsmuseum gelopen en ontdekt dat de grote speeltuin in het bos ook bereikbaar is voor niet museumbezoekers, dus morgen maar eens heen gaan met Luke.

’s Middags zijn we naar Mind Mystery gegaan. Een attractie, museum kan je het niet noemen, waar je allerlei dingen kan doen en ervaren die onder andere je perspectief bedonderen. Daar hebben we iets langer dan een uur gespendeerd, het was tenslotte niet helemaal vol te houden voor Luke.

Terug gekomen, zijn Joost en ik nog maar eens het terras gaan testen en ons laten trakteren met vele verschillende biertjes. Wat wel vreemd was, rond 17:00 uur kwam er een vriendelijke dame naar ons toe om ons mede te delen dat de tafel om 17:45uur was gereserveerd. In onze ogen geen probleem, want we waren toch aan het laatste biertje bezig. Waar we in eerste instantie werden overspoeld met dames en heren die bij het leeg raken van onze glazen benieuwd waren of we er nog eentje wilde, werd het nu stil. Het werd uiteindelijk 18:00uur en toen kwam er een meiske naar ons toe om te melden dat de tafel niet langer was gereserveerd en of we nog wat wilde drinken. Er zal vermoedelijk een logische verklaring zijn, maar die zie ik op dit moment niet helemaal.

Na het eten zijn we nog een stukje gaan wandelen op zoek naar wat geocachen.

’s Ochtends toen iedereen nog op 1 oor lag, zijn Yanick en Madelon stiekem naar de Efteling vertrokken. Normalerwijze word ik van zo’n stiekeme aangelegenheid wakker, maar in de vroege ochtend heb ik oordoppen ingedaan om nog aan een klein stukje nachtrust te geraken. Zodoende heb ik dit dus gemist.

Inmiddels was het negen uur en besloot ik om mijn slaapplaats te verruilen voor de woonkamer. Daar aangekomen ontdekte ik dat ik niet alleen was, want Larissa en de kinders waren daar ook reeds gestationeerd. Nog iets dat ik door mijn oordoppen had gemist.

Na het ontbijt zouden de dames en Luke een wandeling gaan maken en zouden ik en Joost een rondje gaan rijden.

Na wederom een ergernis met de Cardo, want die wilde in de dagen ervoor alleen verbinden tussen Madelon en Joost en daar Madelon weg was, zou het tussen ons moeten gebeuren. Wat we ook deden, een gewenst resultaat werd niet bereikt en dus werd er besloten om maar gewoon te gaan rijden. Zonder communicatie rijden heb ik tenslotte het grootste gedeelte van mijn motorrijdend leven gedaan en dat is vooralsnog altijd goed gegaan.

Joost was gewezen op de zeven heuvelen tocht. Deze tocht liep vanuit Uden en dan een ronde gedeeltelijk door Duitsland van zo’n 280km. De GPS “vroeg” mij netjes of ik naar het begin van de tocht wilde navigeren of naar het dichtstbij zijnde punt. Ik koos voor het begin en dat deed het apparaat dan ook feilloos. Daar aangekomen, was het voor de GPS klaar. De route opnieuw ingesteld en daarna was ging het toestel aan de gang. Na enige kilometers gereden te hebben, viel het mij op dat de nog te rijden afstand opeens op 5km stond. Ik ging ervan uit dat het de afstand naar een tussenpunt betrof, maar zicht op het eerder verlaten beginpunt maakte een eind aan deze illusie. Ik was er klaar mee en daar we inmiddels geen tijd meer hadden voor een tocht van zo’n 6 uur, heb ik maar snel een route gemaakt naar het park met een paar tussenpunten langs de Maas. Type: Kronkelig!

Snel kwam ik erachter dat TomTom dat heel goed uitvoert. De route leidde ons langs kleine weggetjes door uitgestrekte natuur gebieden met slechts een klein stukje doorgaande route om over de Maas te komen. De tweede keer koos onze navigatie voor een pont. Al met al toch nog 150km gereden, maar wel een onverwacht mooie route gereden. Nu alleen nog Cardo uitzoeken. Op internet zijn ze vol lof hierover, maar tot nu toe heeft heb bij mij alleen maar ergernis opgeleverd.

’s Avonds kwam Sabine met mijn auto naar het park. Ze had zelf de accu leeg gereden in de dagen ervoor (had deze bewust met meer dan 250km achter gelaten) dus was er wat heen en weer gebel over hoe ze de accu weer vol kon krijgen. Uiteindelijk heeft ze de auto kortstondig in de wijk aan de paal gehad en is ze daarmee naar de Meern gereden en heeft ze de auto aan de snellader gehad. Na een half uur had ze meer dan genoeg lading om het park te bereiken en aldaar/alhier heb ik de auto voor het eerst aan een stopcontact gehangen. Heb de maximale stroom voor de zekerheid wel op 10A gezet.

Op maandag hebben we gereserveerd voor de lokale dierentuin, ZooParc Overloon.

Iets na half elf zijn we per auto en motor afgereisd naar het park, een rit van toch nog 6 minuten. Aldaar aangekomen was het niet echt druk, dus konden we na het scannen van de e-tickets snel doorlopen. Het park bestond uit een kronkelig weggetje dat tussen een dichtte begroeiing door liep met hier en daar doorkijkjes naar een open vlakte alwaar de verschillende dieren waren waar te nemen. Bovendien waren er naast dit weggetje zogenaamde avontuurlijke paadjes aangelegd, waar Luke dan ook dankbaar gebruik van maakte. Intussen passeerde we dieren als Pinguïns, Tapirs, marmotten, Giraffen, apen, maar ook witte en normaal gekleurde Tijgers, Leeuwen en Cheeta’s.

Na een paar uur in het park en nadat Luke natuurlijk elk speeltuig in de speeltuin had getest, gingen we weer naar het huisje.
Aan het eind van de middag zijn Madelon, Joost en ik nog even op het terras van het park gaan zitten voor een paar glaasjes bier. Madelon heeft ons toen na twee glaasjes verlaten, omdat het ging regenen. Weer twee glaasjes later zijn ook wij naar huis gekeerd, daar het eten inmiddels klaar zou zijn.
Na het eten kwam Yanick, de vriend van Madelon. Morgen gaan ze samen naar de Efteling.

De eerste echte dag van de vakantie begon zeer regenachtig. Vandaag gaan we voor acht dagen naar Overloon, in een huisje van Landal vakantie houden. Madelon, Joost en ik gaan daar op de motor naar toe en ik had daar een leuke route voor uitgezet, geheel binnendoor. Helaas deden alle weersverwachtingen op de dagen voor de bewuste maandag vermoeden dat het wel eens een natte gelegenheid zou gaan worden. Op de dag zelf bleek dat het in de middag zou gaan opklaren en dat er achter het overtrekkende regenfront geen nieuwe zou ontwikkelen.
Rond 13:00uur zijn Madelon en ik naar Zoeterwoude afgereisd om daar Joost op te halen. Bij aankomst reed Larissa met de kinders naar Leiderdorp om Henriette op te halen. Wij zijn voor de deur enige tijd aan het stoeien geweest om de intercom aan de praat te krijgen, maar dat wilde niet helemaal vlotten. Op zaterdag was het Madelon en ik gelukt om een verbinding op te zetten, maar om Joost erbij te krijgen was nog niet zo makkelijk en uiteindelijk was ik de verbinding kwijt en hadden Madelon en Joost contact. Daar Madelon bij mij achterop zat, was dat natuurlijk beter en hebben we het zo maar even gelaten.
De reis leidde ons langs Boskoop, Waddinxveen, Gouda, Haastrecht, Vlist en Schoonhoven alwaar we de eerste overtocht per pont zouden maken. Gedurende de gehele rit bleef de GPS maar zeuren dat ik terug moest naar het beginpunt, daar de route in haar “ogen” over de lage zijde zou voeren, maar die was afgesloten. Uiteindelijk gooide de GPS ter hoogte van Haastrecht de handdoek in de ring en ging me toen keurig leiden.
De route vervolgde via Goudriaan, Leerdam, Brakel, (pontje en via mooi dijkje) Zaltbommel, Oss en weer een pontje bij Alem en daarna via Schaijk en Mill naar Overloon. In de buurt van de eindbestemming ging het even mis, daar er daar aan de weg was gesleuteld, wat nog niet was doorgedrongen in mij GPS, terwijl ik vlak ervoor toch alle upgrades had verwerkt.
Gelukkig is er nog steeds niets mis met mijn richtingsgevoel, tenslotte jaren via plaatsnamen genavigeerd en ging tenslotte ook meestal goed, dus werd de route snel weer opgepakt, al moest de GPS daar wel even van worden overtuigd. Kon duidelijk zien dat de GPS stond ingesteld op kronkelweggetjes, want we zigzagde over leuke boeren buitenweggetjes langs de hoofdroute, welke we regelmatig kruiste.
Rond half zes waren we ter plaatse.
Nadat we kwartier hadden gemaakt zijn we ’s avonds nog even gaan lopen door de omgeving en is er van de gelegenheid gebruik gemaakt om een paar Geocaches te zoeken.

Hieronder het vakkundig misbruik van kinderspeelgoed, of betreft het hier kinderen? 😉