Vandaag besloten om niet met de auto weg te gaan vanwege de vermoedelijke drukte op de weg, daar het vandaag 2e Paasdag was en het gisteren op de toeristische routen erg druk was.
Henriëtte had een Geocache gevonden ergens in de bergen nabij ons hotel en dat zou maar zo’n 4km lopen zijn. Dus bergschoenen aan en aan de wandel. Een klein stukje onderweg besloot mijn maag wederom te melden dat deze ook nog aanwezig is in mijn lichaam door het subtiel opspelen van wat zoutzuur tegen de fragiele slokdarm wand. De Tesco zit op 650m en bleek volgens de mobiel open te zijn. Zakelijk een kleine omweg en gewapend met een flesje Gaviscon, welke zoals altijd zakelijk zijn werk doet, aan de wandeling begonnen. De eerste kilometers leidde over de openbare weg, maar deze een beetje buiten de route lagen, was het verkeer op deze weg niet noemenswaardig. Na zo’n vier kilometer viel het ons op dat er naast de weg een spoorweg lag die aan de hoeveelheid overwoekering en zwaar verroestte rails al lange tijd niet was gebruikt. Om niet langer op de weg te hoeven lopen zijn we op het spoor gaan lopen en de biels lag zodanig ver uit elkaar dat het net een prettige stap was.
Het spoor liep dood in het plaatsje Blennervile. Tien huizen, vier pub’s een molen en een spoorweg/molen museum. Net als het spoor had ook dit plaatsje betere tijden gekend. (Henriëtte vond in de Ierland gids een beschrijving over deze gelegenheden en tevens een foto met daarop het spoor en trein. Dit boekje stapt uit 1995 en aan het spoor te zien is de attractie ergens in 2000 gesloten)
Via Maps.me vonden we een alternatieve weg richting de bergen (heuvels) zodat we niet langs een zeer drukke route hoefde te lopen. Op doorgaande wegen buiten de bebouwdekom mag je over het algemeen 100km/u. Niet dat veel Ieren dat ook doen, maar je mag daar ook fietsen en wandelen en dan het idee dat er auto’s met hoge snelheid langs je razen. In Nederland was die weg zekerweten 60km/u geweest en na wat ongelukken terug gebracht naar 30km/u 🙄
Volgens Henriëtte was het nog maar een klein stukje lopen naar de cache, maar mijn GPS bleef maar roepen dat we toch echt zo’n 5 km moesten lopen. Maar in het midden gelaten wie er gelijk had. Na een ruime 8 km kwamen we aan bij een parkeerplaats en van daar uit moesten we de paden op. Volgens de GPS van Henriëtte was ze reeds ter plaatse, dus ze zal per abuis wel de coördinaten van de parkeer gelegenheden hebben gebruikt.
Het was nog een lekker stukje klimmen naar de cache, maar uiteindelijk bleek deze gelukkig niet bij een watervalletje te liggen, maar iets daarvoor, gelukkig want bij het watervalletje waren aardig wat “muggles”. Ik liep iets sneller dan Jetje, dus kwam veel eerder aan en zag de cache eigenlijk al snel liggen. Heb wel braaf op haar gewacht en haar de gesloten box gegeven.
Van daar uit konden we gelukkig een rondje lopen wat we dan ook hebben gedaan.
Bij de parkeerplaats aangekomen begon de wandeling terug naar het hotel. 10km heen is ook 10km terug als je dezelfde weg neemt. Bij het begin van het buitengebruikte spoor aangekomen heb ik nog snel een foto genomen van de molen die vanwege de vreemde krui-inrichting opviel.
We zijn het spoor weer opgegaan en waren benieuwd hoever we hierover konden lopen. Het zou sneller terug moeten zijn, daar een locomotief niet makkelijk hellingen neemt en dus dwars door het moeras was aangelegd. Hier en daar moesten we over de begroeiing stappen, maar over het algemeen was het een rechttoe rechtaan weg richting het hotel. Uiteindelijk werd het toch even spannend, daar er een hek over het spoor was gemaakt, waarover we onmogelijk konden klimmen. Gelukkig was er een verscholen klein paadje dat ons naar de parkeerplaats van een recreatie gebied bracht en bleek dat we van daaraf nog maar een klein stukje hoefde te lopen.
Bij het hotel aangekomen was het uitrusten, voetjes omhoog, zakje chips, biertje en colaatje en uiteindelijk een verfrissende douche.
Daar het Italiaanse eten goed was bevallen de vorige avond, besloten we daar weer voor te gaan, maar wel naar een ander restaurant die via google nog beter stond aangeschreven.
Het restaurant Bella Bia is niet ver lopen vanaf het hotel en binnen gekomen bleek deze afgeladen vol te zijn. Desalniettemin werden begroet door de eigenaar en op de vraag of zij voor ons een tafel voor twee hadden werden van zaal naar zaal naar zaal gebracht en vonden uiteindelijk een mooi tafeltje buiten de loop van bedienend personeel. We werden begroet door een dame die ons een menu bracht met de “Early bird” kaart en vroeg wat we wilde drinken. Op de kaart stond O’Harra’s stout en daar ik deze niet kende bestelde ik deze. De dame reageerde met Beh! Niet te drinken. Guinness is lekkerder. Ja, zei ik, maar deze ken ik niet. Met tegenzin bracht zij het bier, maar haar gezicht sprak boekdelen. Ze vroeg wat we wilde eten, waarop ik mededeelde dat de “Early Bird” kaart niet op ons van toepassing was, daar het al kwart over zeven was en deze geldig is tot zeven uur. Met een kort “Ach” nam ze onze bestelling op van die kaart. De dame bleek prettig gestoord te zijn 😆 Continu reacties en opmerkingen. We hebben lekker gegeten en ze heeft ons nog een adres gegeven van een leuke Pub in Dingle.