De reis door het zwarte woud, was een mooie rit. Al heb ik wel een bijna dood ervaring doorstaan. Tijdens het inhalen van een vrachtwagen reed er een auto vanuit een zijstraat van rechts voor de vrachtwagen langs naar links. Daar reed ik dus al met verhoogde snelheid. Gelukkig zijn mijn remmen goed en had de chauffeur mij op tijd in de gaten, want die dook meteen de berm in. Ik had wel wat km’s nodig om mijn hartslag weer normaal te krijgen. In Zwitserland gekomen leidde de route van het ene dorp/stad naar het andere en schoot ik werkelijk niet op. Na een uur van die ellende heb ik getankt, mijn tolvignet geplakt en ben ik ben ik de autobahn op gedoken.
Na 150 km was ik Bern voorbij en reed ik bij Spiez de autobahn af om vervolgens de pas te rijden richting Aigle. Was een mooie weg, jammer alleen dat de Zwitsers 60km/u hard genoeg vinden, terwijl mijn fiets schreeuwde dat 80 toch veel leuker is. Ben uiteindelijk zonder kleerscheuren weer in het dal gekomen bij Aigle en daar ben ik toch weer de autoweg opgegaan. Nabij mijn vakantie adres moest ik weer zo’n 1000m omhoog rijden. Dit keer was er geen passeren mogelijk, dus met een gangetje van zo’n 25km/u reed ik achter een hele groep auto’s met aan kop een zwaar beladen vrachtwagen de laatste km’s. Uiteindelijk zei mijn GPS dat ik links moest afslaan. Helaas deed de vrachtwagen dat dus ook. Terwijl ik de bocht maakte viel mijn ook op een bord “Doodlopend”, maar daar het gehuurde chalet ook aan een doodlopend weggetje lag, ben ik toch doorgereden. Halverwege stopte de vrachtwagen en kon ik er omheen, maar aan het eind van de geasfalteerde weg werd ik een zandpad opgeleid. Met mijn huidige motor geen optie, dus omgedraaid. Mijn GPS stond echt ingesteld om “onverharde wegen vermijden” maar helaas had dit apparaat er toch andere ideeën bij. Ik ben maar gewoon de borden gaan volgen en eenmaal in het dorp van mijn eindbestemming ben ik de GPS weer gaan volgen en was ik in notime op locatie en bleek dat ik de eerste was.
De dames per auto hadden de zelfde problemen zou later blijken. Ook het adres bleek een probleem, waar het delen van mijn locatie uitkomst bleek te hebben.
Het huisje, HUIS, is van alle gemakken voorzien. Dingen die je niet echt verwacht zijn aanwezig tot een Chromecast en mobiel laders aan toe. Na het kwartier maken was het tijd voor het natje en het droogje en was het uitstekend toeven op het grote terras, welke is voorzien van een riante tuinset.
De nacht was donker en heel stil op een incident na. Midden in de nacht was er opeens een enorm gekrijs en waren er ook dreunen tegen het huis te horen. Eerst dacht ik dat het Toby (de hond) was, maar daar was het toch iets te hysterisch voor. Vermoedelijk was het een Das.