Iedereen was nog in diepe rustte, toen voor Andy reeds de wekker afliep. Het was volgens vertellen tien voor vijf. Ik lag toen nog te slapen. Hij bleek nog aardig te hebben moeten voortmaken, want hij heeft op de valreep een een kaartje te hebben gekocht en op de laatste seconde de trein te hebben gehaald naar Charing Cross om dertien over vijf.
Al met al ging zijn reis voorspoedig al heb ik begrepen dat hij ook Heathrow alle zeilen bij gezet heeft om op tijd in het vliegtuig te komen.
Om half twaalf belde Sabine hoe het met hem ging en toen bleek hij al thuis in Oegstgeest te zijn.
Wij zijn om half tien opgestaan en hebben na het ontbijt het kampement ontmanteld. Rond half twaalf hadden wij het weer voor mekaar gekregen om alles, inclusief de hutkoffer van Sabine die op schoot werd genomen, in de auto te krijgen en reden we van de camping af in de richting van het winkelcentrum. Na wat boodschappen en een bezoek aan de McDonalds (goede koffie trouwens) zijn we naar London City Airport gegaan. Beatrix leidde ons via de Woolwich free ferry en snel waren we aan de overkant en veel te vroeg bij het vliegveld. Sabine moest om vijf over vier het vliegtuig hebben en het was pas half twee. Het inchecken ging via de computer maar de koffer kon pas ingenomen twee uur voor vertrek, oftewel vijf over twee.
We hebben haar dus gezelschap gehouden, totdat de incheckbalie haar koffer wilde innemen. Toen hebben we afscheid genomen en is zij door de Douane gegaan en zijn afgereden naar de zuid kust.
Beatrix leidde ons keurig via de ferry en toen dwars door London richting de ringweg M25. Van daar af ging het al snel zuidwaarts en om kwart over vier waren wij op de camping in Bexhill on Sea. Dit was weer zo’n camping waar je ook per tent moet betalen. Daar wij voor de laatste avond niet het gehele kampement wilde opzetten en er per tent maar liefst tien pond werd gerekend, besloten wij om maar twee tenten op te zetten. Larissa vond het wel spannend om de nacht in de auto door te brengen, dus dat kwam mooi uit.
Nadat we klaar waren (twee kleine tentjes, dus inclusief het opblazen van luchtbedden, wat zullen we zeggen? Tien minuten ;o)) zijn we nog naar Tesco’s gegaan voor boodschappen en daar hoorde we dat Sabine reeds in de trein naar Leiden zat. Om kwart voor vijf (Engelse tijd) was zij thuis na een bijzonder snelle reis. Bij terugkomst op de camping is een (snelle) maaltijd bereid. Na deze maaltijd wilde ik wat koffie zetten en toen ik eindelijk een keteltje heet water had bemachtigd, (ik werd nog door de “boer” aangesproken dat er een kraan nabij de tent was, maar toen ik hem uitlegde dat ik graag heet water had om de kooktijd te verkorten en dat ik dat liet samenvallen met het feit dat de inhoud van twee grote bierblikken stonden te trappelen om het ruime sop te kiezen, kon hij me alleen maar gelijk geven met de woorden: “It’s time that I find me some beer too.”) bleek het gastanktje geheel leeg te zijn. Een reisje naar de campingwinkel leerde mij dat een nieuw tankje twee pond kostte. Helaas konden we, na aftrek van 20pence voor de douche van Madelon, niet verder komen dan één pond vijfennegentig. Bovendien om een geheel nieuw tankje aan te breken voor alleen nog dat bakkie koffie vond ik een beetje zonden. Per slot van rekening ligt het merendeel aan gas dan braaf op zolder te wachten tot er weer een trekvakantie wordt gemaakt.
Daarom besloot ik de BBQ aan te steken. Ik had na twintig minuten kokend water en Larissa had een vuurtje om haar Marshmallow te stoven. Rond half tien werd het echt donker en werd het buiten amusement verruild voor lezen in de tent.