De laatste dag van het Ardennen weekend was aangebroken. Er was al vroeg bedrijvigheid, daar we voor elf uur het huis verlaten moesten hebben.  Na een ontbijt werd alles opgeruimd en vaat schoongemaakt. Auto’s werden gevuld met bagage en keurig, iets voor elven vertrokken wij naar Farnières voor nog een wandeling en het zoeken van een aantal geocaches.

Farnières is een heel klein plaatsje waarin een heel groot kasteel/landhuis aanwezig is met een joekel van een parkeer plaats. Na onderzoek blijkt het een locatie voor opleiding, recepties en dergelijke bovendien zijn er ook gites aanwezig al blijken deze te zijn ingericht voor jeugd groepen aan het meubilair te zien.

De eerste cache bleek nabij een begraafplaats te liggen welke op haar beurt weer naast een nonnenklooster bleek te liggen. De cache in kwestie was snel gevonden en bleek een kruis te zijn gemaakt van metalen buis welke direct naast de begraafplaats aan een boom was vast gemaakt.

De volgende cache was iets verder lopen maar werd bij het bereiken van de locatie direct gevonden door Erik. Terwijl een ieder of wel verzonken was in het bekijken van het GPS display en de andere braaf achter deze mensen aansjokte, was Erik dus bezig met de omgeving te controleren op afwijkingen, welke hij vond in de vorm van vreemd geplaatste stenen in een muur naast het pad.

De laatste cache was precies in tegengestelde richting en was ook een aardig stukje klimmen (omhoog lopen dus). Om dit keer ook wat andere mensen de mogelijkheid te geven om de cache te vinden is besloten om eerst op de vermeende locatie te wachten totdat iedereen was gearriveerd.

Op de locatie viel mijn oog eigenlijk vrijwel direct op een steen in de nabijheid van een richting bord, maar daar een ieder naar een monument liep van een boswachter die daar tot 1965 had gewerkt en daar ik  op dat moment af ging voor wat de andere zijden wat de juiste locatie was, besteden ik daar geen aandacht meer aan. Kort daarna hoorde ik Henriëtte achter mij roepen dat zij de cache gevonden had. Toen ik mij omdraaide bleek zij de steen die ik eerste gezien had te hebben omgedraaid waaronder in een gemaakte uitsparing onder de steen de cache was gesitueerd.

Daar er een aantal mensen het wandelen op dat moment wel genoeg vonden zijn we dus terug gelopen naar de auto. Daar hebben we afscheid genomen van elkaar en zijn Henriëtte en ik richting Duitsland afgereden en de andere richting Nederland.

We besloten dat we geheel binnendoor richting Halsdorf zouden rijden en in eerste instantie leek onze GPS ook braaf deze nieuwe instelling te volgen. Helaas moesten en zouden we toch een stuk van 20 km over de autoweg volgen, maar daarna deed ze (de GPS) weer haar uiterste best om ons over kleine weggetjes heen te navigeren.

Om drie uur ’s middags waren we dan in Halsdorf. Meteen zijn we maar naar de appartementen gereden om ons te melden bij Sanni. Nadat we aldaar ons kwartier hadden gemaakt zijn we naar beneden gelopen naar Ketu en hebben daar de reset van de middag/avond doorgebracht.

Aan het eind van de middag hebben we nog een klein therapeutisch wandelingetje gemaakt met Ketu.  Een rondje om zijn berg zal ik maar zeggen. Hij had het er best moeilijk mee, daar hij in de therapeutisch nawee van een hernia zit van vier tussen wervelschijven. Een gedeelte van de wandeling zocht hij dan ook steun bij zijn dochter Nadiri.