Ik werd wakker gemaakt door de snel hoger wordende temperatuur in de tent. Het zonnetje bleek al hoog aan de hemel te staan toen ik mijn hoofd buiten de tent duwde. Niet verwonderlijk dus dat het warm werd binnen.
Tot mijn grote verbazing was een ieder, zelfs Madelon, al snel klaar met het opruimen van de spullen in de tenten en na een ontbijt was de hele boel dan ook in een mum van tijd in de auto verdwenen. Klokslag tien uur reden we van de camping af en reden we zakelijk richting London. Beatrix bleek me weer een stuntje te willen flikken, want zij liet de route naar de camping in zuid-oost London dwars door het centrum van deze stad lopen. Dit leek mij niet zo’n goed idee en toen we de M25 naderde (de ringweg rond London) hebben we die weg maar genomen om London heen. Deze weg was erg druk en steeds viel de gewenste snelheid van 120km/u terug richting de 80. Ook met 80 bereik je de eindbestemming en keurig rond half twee stonden we voor de poort van de camping. Mijn blik viel al snel op een gesloten hek met daarop de tekst “Site Full” of te wel “VOL”.
Omdat we niet zo gauw wisten waar we nu naar toe moesten, besloten wij ons toch maar bij de receptie te melden of zij wellicht een locatie wisten. In plaats daarvan werd er gekeken of er toch nog wel een plekje vrij was en dat bleek ook zo te zijn. Al met al toch nog een gelukkie al was de rekening wel enigszins gepeperd, maar als je de openbaar vervoer kosten en andere ongemakken daar weer vanaf haalt, bleek het allemaal toch nog wel mee te vallen.

Sabine en Andy zijn op het vliegtuig gestapt en met twee verschillende vluchten naar London vertrokken. Ze zeggen dat het door vol boeken van het vliegtuig niet anders kon, maar ik vermoed dat ze samen te zwaar zijn voor een vliegtuig. ;o)

Andy was al om vier uur op Heathrow, terwijl Sabine pas om half acht zou landen. Zoals verwacht kwam het vliegtuig aan om 19:32uur alleen was het toen nog erg lang wachten op uitstappen en het opzoeken van de bagage. Uiteindelijk werd ook Sabine losgelaten in GB en konden ze gaan uitzoeken hoe ze met de trein naar de camping konden geraken.
Het was een verwarrend gesprek met een kaartjes verkoper die in eerste instantie niet wist dat er een Abbey Wood Station bestond. Uiteindelijk nadat hij het een en ander aan literatuur had geraadpleegd ontdekte hij dat het spoorwegennet in en om London iets uitgebreider was als dat hij reeds wist.
De man wilde ze met een sneltrein laten rijden dwars door London. De kaartjes zouden op zo’n 45 pond komen, maar daar had Andy geen trek in. Op verzoek of het niet goedkoper kon, werden zij verwezen naar het metro net alwaar zij dezelfde reis konden maken voor 8 pond, al zou de reis dan wel aanzienlijk langer duren.

Voordat ze goed en wel op reis waren en ze de juiste metrolijnen en uiteindelijk trein hadden gevonden was het reeds half twaalf voordat ze op Abbey Wood Station aan kwamen. Al met al bleek Sabine hiervan behoorlijk onder de indruk en aangeslagen te zijn.

Na alle verhalen aangehoord te hebben en nadat ze op de hoogte waren van alles wat wij hadden meegemaakt, ging uiteindelijk om een uur het licht uit.