Halverwege de nacht werd ik wakker. Dit keer niet omdat Jet haar tweemaal 520 stappen ging doen naar het sanitair gebouw voor de bijbehorende stop, nee, het was de wind die behoorlijk was aangewakkerd en het zeer harde getik van neerslag op ons nylon tentdak. Mijn enige reactie gedachte hierbij was: Krijgen we dat weer, nou ja”.
Des ochtens rond half acht werd ik weer wakker. De wind was alleen maar harder geworden, helaas. Rond half tien reden we af richting Carbosk voor het geplande bezoek aan de Talisker distilleerderij. Wederom werd ik me ervan bewust dat Skye een stuk toeristischer is dan Islay. Waar de distilleerderijen op Islay gemiddeld drie rondleidingen per dag hebben, daar heeft Talisker er elk half uur een tussen tien uur ’s ochtens en vier uur ’s middags. Bovendien was de rondleiding ook nog eens tien pond per persoon, waar we op Islay zes pond betaalde. De shop was bij aankomst afgeladen druk. Goed dat we gereserveerd hadden dus.
De rondleiding werd verzorgd door een jonge dame die het proces duidelijk uitlegde. Hier en daar hingen microfoons aan de muur, zodat ze zich boven de fabricage geluiden hoorbaar kon maken. Alles was duidelijk op toerisme ingesteld. De graanmolen stond achter glas. Bij de mash ketel werden we vreemd genoeg niet gewaarschuwd dat deze zodanig heet is dat je je er aan kan verbranden. Alle fermentatietonnen waren met een hangslot afgesloten en elke was van een venster met ruitenwisser voorzien. Je kon er niet aan ruiken en proeven van het halffabricaat was er al helemaal niet bij. Van daar uit kwamen we op de distillatie vloer alwaar twee low-wine stills stonden en drie spirit stills. Hier heten die overigens resp. mash-stil en low-wine still. What’s in the name. Noem je de ketel naar het product of grondstof zullen we maar zeggen. Uiteindelijk mochten we in een wharehouse kijken, wederom achter glas alwaar we prominent zichtbaar vier vaten uit 1979 zagen liggen. Dit zou wederom een special worden volgens de dame van gelimiteerde oplage. Ze gaf aan dat er recentelijk nog zo’n batch was gebotteld. Zo’n 6000 flessen die exclusief bij Talisker werden verkocht. Uiteindelijk was het volgens haar tijd voor de product kennismaking. Hier kregen we in ongemerkte glazen die we uiteindelijk ook niet mee mochten nemen L Sorry Madelon het standaard product. Twee inhouden verdwenen in een meegenomen flesje voor later in de avond en één ging er soldaat.
Hiermee was de rondleiding voltooid. Resumerend: Van de vier genoten rondleidingen van deze vakantie staat Laphroaic met stip op 1, daarna Lagavulin op 2 gevolgd door Ardbeg op 3 en helaas voor Talisker, zij staan op 4. Het feit dat ze DE toeristische trekpleister van het eiland zijn, doet ze in mijn ogen niet goed.
De rondleidende dame bij Talisker had mijn interesse gewekt voor wat betreft de exclusive uitgave. Meteen ging ik dan ook kijken welk een prijskaartje er bij stond. Deze zou tachtig pond moeten kosten en dan zou ik nog vijf pond korting krijgen vanwege de rondleiding. Natuurlijk weet je het qua smaak nooit met whisky dus vroeg ik deze te proeven. Keurig werd de whisky aangeboden met een beetje water erbij om deze eventueel te verdunnen. Het bleek een zeer aangename whisky te zijn en heb deze dan ook aangeschaft. Er was vanwege de beperkte oplage geen koker bij, maar in plaats daarvan werd de whisky in een gevoerde doos gestopt die eigenlijk bedoeld was voor een 25 jaar oude Talisker. Voor ik de fles open maak, ga ik eerst even bij de Druiventuin langs, wellicht hebben ze daar interesse, al denk ik dat het beter is om deze te openen wanneer Hans of Ketu bij mij over de vloer komen.
Vanuit Talisker zijn we naar het kasteel van de McLeod’s gereden, maar de toegang stond niet in verhouding tot onze interesse voor zo’n etablissement, dus zijn we doorgereden richting een wat grotere plaats, Portree, voor de boodschappen. Halverwege de rit, viel ons oog op handgeschreven borden langs de weg die verwezen naar sheepdog wedstrijden. Om daar te komen moesten we weer hele stukken over zeer kleine weggetjes rijden en uiteindelijk kwamen we bij een weiland die zeer vol stond geparkeerd met allerlei pick-up trucks en kampers met dog-treckers. Het weer was dusdanig slecht, dat we een deelnemer hebben bekeken. De sheepdog werd door toegeroep en gefluit door de eigenaar gestuurd en handig leidde de hond drie schapen van poortje tot poortje om vervolgens een kraal in gedreven te worden. Zeer leuk om eens te zien.
Via Portree, een klein stadje die zeer toeristisch bleek. (busladingen Aziaten) zijn we weer richting camping gereden. We wilde alsnog een poging ondernemen om naar de Fairy-pools te gaan, maar het weer was dusdanig slecht dat we toch maar zijn doorgereden.
Terwijl ik dit schrijf gaat de tent hevig heen en weer van de wind en dendert letterlijk de regen tegen het tentdak. Tot nu toe houden ze het alle drie goed. Morgen gaan we weer richting Glasgow, want maandag gaat Madelon met het vliegtuig weer terug en wij een dag later per schip.